Iemand missen na zijn of haar overlijden is ontzettend vervelend. Je voelt je machteloos en op een gegeven moment misschien zelfs hopeloos. Want, gaat dit gevoel ooit voorbij?!
Heb je het nou nog steeds niet verwerkt!?
Hoewel het je pijn doet en opmerkingen als ‘ben je er nou nog steeds mee bezig?’ keihard steken, moet jij je hier niets van aan trekken. Hoeveel tijd er ook overheen gaat. Het enige wat dat soort opmerkingen duidelijk maakt, is dat er ontzettend veel onbegrip is als het gaat om het verliezen van een dierbare. Iedereen gaat er anders mee om en iedereen heeft zijn of haar eigen tempo. Hierin is geen goede of foute manier te onderscheiden.
Eenzaam
Je kunt je erg eenzaam voelen als je aan het rouwen bent. Het onbegrip wat je soms krijgt, of juist het gevoel dat niemand jouw verdriet begrijpt zoals je dat zelf doet. Veel mensen hebben ook geen flauw idee wat er met iemand gebeurt die met verlies te maken heeft. Probeer ervoor te waken dat jij je niet helemaal afsluit van de buitenwereld. Want juist op momenten dat je aan het rouwen bent, heb je verbinding met andere mensen het hardste nodig. Ook al voel je dat misschien niet zo. Hierbij kan bijvoorbeeld lotgenotencontact heel prettig zijn. Door contact te hebben met mensen die ook te maken hebben met rouw voel je je misschien wat meer begrepen en kan je zien dat de manier hoe jij hiermee omgaat eigenlijk helemaal oké is.
Rouw zal nooit helemaal voorbij gaan
Je kunt het niet negeren of doen alsof het er niet is. Het klinkt vast niet erg bemoedigend, maar rouw gaat uiteindelijk nooit echt helemaal over. Zeker als de overledene iemand is die je dichtbij stond. Diegene zal er namelijk nooit meer zijn en niemand kan zijn of haar plek invullen. Je zal je hele leven deze persoon, uiteindelijk wel in minder intense vorm, gaan missen. Wel wordt het gelukkig met de tijd beter en minder heftig om ermee om te gaan. Alsof je een soort van went aan het gevoel dat diegene er niet meer is. En ja, er zullen ongetwijfeld, ook na verstrijken van tijd, nog steeds af en toe momenten zijn van intens verdriet maar zoals gezegd zullen die niet meer zo frequent zijn als in het begin.
Hoe lang duurt rouwen?
Tja, daar is geen passend antwoord op te geven. Hoewel je vele artikelen zult vinden over de fases van rouw, is er geen pijl op te trekken hoe iemand ermee omgaat. Natuurlijk willen we met z’n allen alles graag verklaren en er een termijn aan vastbinden. Helaas ligt dat met rouw wat moeilijker.
Volgens de modellen doorloop je verschillende fasen. Zo kom je eerst in ontkenning, gevolgd door woede, marchanderen, verdriet en ten slotte aanvaarding. Maar, het kan best zijn dan je alle fasen al eens hebt gehad maar er jaren later toch weer woedegevoelens bij je opkomen. Op onverwachte momenten kan een gevoel van gemis je weer helemaal overvallen. Wederom: geen pijl op trekken dus.
‘Verwerken’ van verlies?
Hoewel ‘verwerken’ vaak in één zin gebruikt wordt met ‘verlies’ is dat eigenlijk een beetje een ongelukkige woordkeuze. Je kunt een verlies toch niet verwerken? Beter zou het misschien zijn om verwerken te vervangen door ‘omgaan met’. Het is slechts een woordje, maar toch kan een woordje gevoelsmatig heel belangrijk zijn. Iemands verlies verwerken klinkt alsof je diegene daarna nooit meer mist of er nooit meer aan mag denken. En in de praktijk zal diegene juist regelmatig nog even in je gedachten zijn. En eigenlijk is dat juist heel mooi, want je dierbare wordt daardoor niet vergeten.
Hulp nodig?
Rouw op je eigen manier en neem de tijd die je nodig hebt. Het gemis zal altijd blijven, maar de scherpe randjes gaan er op den duur een beetje af. Rouwen is iets dat je niet verkeerd kan doen. Toch kan het zijn dat je het gevoel hebt dat je hier hulp bij nodig hebt. In dat geval is het verstandig om eens een afspraak te maken met jouw huisarts. Wellicht kan een rouwdeskundige je helpen of is het voor jou een oplossing om contact te zoeken met lotgenoten.